ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΚΥΛΩΝ

Τα περισσότερα σκυλιά γαυγίζουν σε κάποιο βαθμό. Όταν το γαύγισμα ξεπερνάει κάποια όρια, θεωρείται πρόβλημα συμπεριφοράς. Για να διορθωθεί το πρόβλημα, ο ειδικός καλείται να αναλύσει τα αίτια που κάνουν το σκύλο να γαυγίζει ανεξέλεγκτα.

Η μάσηση είναι μία φυσική διαδικασία για τα σκυλιά. Ωστόσο, όταν αυτή η φυσική διαδικασία ξεφύγει και προκαλέσει καταστροφές, τότε αυτή η φυσική διαδικασία γίνεται πρόβλημα συμπεριφοράς. Τα αίτια που μπορεί να προκαλούν ή να πυροδοτούν μία τέτοια συμπεριφορά είναι αυτά που ο ειδικός θα αξιολογήσει και θα διορθώσει στη συνεδρία συμπεριφοράς.

Το άγχος διαχωρισμού είναι ένα από τα συνηθέστερα συζητημένα προβλήματα συμπεριφοράς σκύλου. Όταν ένας σκύλος διαχωρίζεται από τον ιδιοκτήτη του, μπορεί να παρουσιάσει καταστροφική διάθεση, ούρηση ή κόπριση στο σπίτι, ακατάσχετο γαύγισμα ή ουρλιαχτό, κανιβαλισμό κ.τ.λ. Δεν είναι πάντα ότι περιέγραψα αποτέλεσμα του άγχους του χωρισμού. Τα σημάδια του πραγματικού στρες αποχωρισμού είναι πολύ συγκεκριμένα και ο ειδικός συμπεριφοράς μπορεί να τα διαχωρίσει από άλλα συμπτώματα.

Σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς, που όταν δεν συνδέεται με ιατρικούς λόγους, μπορεί να αποτελέσει αίτιο κοινωνικού αποκλεισμού του ιδιοκτήτη του σκύλου από κοινωνικές δομές, ακόμα και να προκαλέσει προβλήματα του ίδιου του ιδιοκτήτη στη συμβίωση με το σκύλο του.

Η ζητιανιά είναι μια κακή συνήθεια που προέρχεται από τη αγάπη του σκύλου για το φαγητό, αλλά πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων την ενθαρρύνουν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πεπτικά προβλήματα και παχυσαρκία, κτητικές συμπεριφορές, ακόμα και σε επιθετικότητα. Όταν τα πράγματα ξεφεύγουν επεμβαίνει ο ειδικός συμπεριφοράς να συμβουλέψει και να λύσει το πρόβλημα.

Δύσκολο τόσο στη διάγνωση όσο και στην αντιμετώπιση κάποιες φορές, αυτό το πρόβλημα συμπεριφοράς. Κάποιοι «εκπαιδευτές» ή «συμπεριφοριστές» προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν είτε με βία (π.χ. ηλεκτρικά κολάρα), είτε με ψυχοφάρμακα με απρόβλεπτα αποτελέσματα και με ταλαιπωρία τόσο του σκύλου, όσο και του ιδιοκτήτη.

Τα αίτια που προκαλούν επιθετικότητα είναι αυτά που καλείται να αναλύσει, να αναδείξει και να αξιολογήσει με βάση πρωτόκολλα και κλίμακες ο ειδικός συμπεριφοράς.

Κυριαρχική συμπεριφορά, γενετικός κώδικας, φυλετική προδιάθεση, φοβίες, κτητικότητα, οίστρος, κυνηγετικό ένστικτο, έλλειψη σεβασμού και κύρους στον ιδιοκτήτη, ερχομός νέου μέλους στην οικογένεια, πόνος, σκελετικά προβλήματα, ανταγωνιστική διάθεση είναι μόνο ένα μικρό μέρος συμπεριφορών που μπορεί να προκαλέσουν επιθετικότητα.

Ο ειδικός συμπεριφοράς θα πρέπει να είναι πολύ έμπειρος στο χειρισμό τέτοιων περιστατικών και ο ιδιοκτήτης πολύ συνεργάσιμος τόσο στην ανάλυση όσο και στην εκπόνηση του προγράμματος συμπεριφοράς.

Είτε αφορά γενετικά προερχόμενη, είτε επίκτητη συμπεριφορά η πολύ προσεκτική συμπεριφορική, κινησιολογική και περιβαλλοντολογική ανάλυση θα δώσει τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία στον ειδικό να αναπτύξει πρόγραμμα απευαισθητοποίησης εξατομικευμένα για το ζευγάρι σκύλος-ιδιοκτήτης.

Σαν παράδειγμα, αλλά όχι περιοριστικά, κάποια από τα συνηθέστερα προβλήματα συμπεριφοράς αυτής της κατηγορίας είναι:

• Κροτοφοβία
• Κεραυνοφοβία
• Υψοφοβία
• Ανθρωποφοβία
• Ζωοφοβία
• Αυτοκινητοφοβία
• Ανικανότητα διαχείρισης νέων ή και μεγάλων αντικειμένων
• Φοβία στις σκάλες
• Ελλιπής Κοινωνικοποίηση
• Αδυναμία ένταξης σε νέο περιβάλλον
• Φόβος ή φοβία εγκατάλειψης κ.τ.λ.

Σαν παράδειγμα: εκμάθηση τουαλέτας, αντιμετώπιση δαγκωμάτων, κοινωνικοποίηση κουταβιού, βασική υπακοή, έλεγχος οξειών αντιδράσεων κ.τ.λ.

Ιδιαίτερο πρόβλημα συμπεριφοράς που συνήθως αφορά επίκτητες συμπεριφορές για τις οποίες ευθύνονται οι ιδιοκτήτες των σκύλων.